@0_800_1139 26_88_71_10 ความอ่อนแอที่ถูกแทนที่ด้วยความห่วงใย 気遣いに取って代わられる弱み @1_800_1183 11_7_21_23 ภายใต้ผมยาวปรกหน้า..... 長い髪の下に隠れた顔…… 10_50_28_33 คือใบหน้าของสาวน้อยที่มีแววตาแฝงไปด้วยความเศร้า..... それは悲しみを潜めた目つきの女の子の顔 @2_800_1157 27_10_37_24 ครับ... สบายดีครับน้า はい…元気にしてまーす。 2_37_24_19 ..ตั้งใจเรียนอยู่แล้วน่า.... …もちろん勉強がんばってますっ… 22_43_29_14 สอบคราวก่อนผมก็ได้อันดับต้นๆนะ 前回のテスト、ぼくは上位を取ったんだ。 55_50_18_12 โอเคครับ สวัสดีครับ オーケー、それではまた。 42_84_33_15 อ้าว.. มิณ วันนี้ตื่นสายนะ ปกติตื่นเช้าตลอดเลยนี่ あれ…みん、今日は遅いね。いつもなら早く起きてるのに。 @3_800_1181 36_6_26_17 อือ... รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยน่ะ うん…ちょっと頭が痛い気がするの。 28_77_12_8 อ๊ะ あっ 50_46_33_16 ปวดหัวอย่างเดียวใช่ป่าว ไม่เป็นอะไรแน่นะ 頭が痛いだけだよね。だいじょうぶ、きっと。 78_61_19_15 อะ... อื้อ!!! ไม่เป็นไร... あっ…うん！！！だいじょうぶ… @4_800_1177 4_4_20_18 ..ว่าแต่เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ คุณน้าเหรอ …ところでさっき誰としゃべってたの、おばさん？ 23_23_18_13 ใช่แล้ว... そうだよ… 41_3_25_20 ก็โทรมาถามเรื่องความเป็นอยู่นั่นแหละ น้าดูแลเราแทนแม่ที่เสียไปแล้วมาตลอด.. 電話で様子を聞いて来たんだよ。おばさんは、亡くなった母の代わりにずっと面倒みてる… 52_24_27_18 เพราะงั้น... ก็เลยต้องตั้งใจเรียนพึ่งพาตัวเองได้เร็วๆเป็นการทดแทนล่ะนะ そんなわけで…勉強がんばって、早く自立して親孝行しなきゃいけなくてね。 37_47_26_24 ดีแล้วล่ะ.. ที่ยังมีคนในครอบครัวที่รักและคอยเป็นห่วงเป็นใย よかったじゃん…まだ愛して気遣ってくれる家族がいて。 82_81_17_14 นี่.. น้องนอร์ธ.... ねえ…ノートくん… @5_800_1165 41_4_31_28 อย่างที่น้องนอร์ธเห็นบ้านนี้เราอยู่กันแบบสบายๆ แม้จะมาจากคนละที่แต่ทุกคนก็อยู่กันเป็นเหมือนครอบครัว ノートくんがうちの家が気楽だと感じているように、たとえ違う所から来た人でもみんな家族のようなもの。 56_37_24_19 แต่ว่า.. พี่ขอร้องเรื่องนึงนะจ๊ะ... でも…姉さんからひとつお願いしますね… 2_61_26_15 อย่าถามเรื่องในครอบครัวกับน้องมิณ みんちゃんの家族のことを聞かないこと。 31_62_38_22 เด็กคนนั้นมีปัญหาที่ต้องอดทนมาตลอดจนสุดท้ายก็มาอยู่ที่นี่กับพี่ เพราะน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขาแล้ว あの子にはずっと我慢してきてる問題があって、結局は姉さんとここに住むことになった。あの子にとって一番いいことのはずだから。 60_85_38_13 แต่พอพูดถึงเรื่องครอบครัวทีไรมันก็ทำให้เขาคิดถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมา .....พี่ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น でも家族について話す度に、あの子は昔のことを思い出しちゃう……姉さんはそうさせたくない。 @6_800_1185 8_2_35_20 เพระฉะนั้น...... ขอร้อง..... だから……お願い…… 47_34_45_18 จนกว่าจะถึงวันนั้น...... その日が来るまで…… 3_68_37_23 .......วันที่เขาโตพอที่จะแบกรับความเจ็บปวดในอดีตทุกอย่างได้ ……あの子が過去の全ての痛みを背負えるぐらい大きくなる日まで。 @7_800_1169 3_13_22_16 วันนี้พวกพี่ๆเขาไปข้างนอกกันหมดเลยรึไงนะ แม้แต่พี่นลินก็ไม่อยู่ 今日は先輩たちはみんな外に出てるのかな。なりん姉さんまでいない。 12_28_21_7 บ้านนี่เงียบเลย この家、静かだ。 44_7_27_21 ...แล้วมิณอยากจะกินอะไรมั้ย เดี๋ยวเราออกไปปากซอยจะได้ซื้อเข้ามาฝาก …で、みんは何か食べたい？さっそくオレが街角に行って買って来てあげる。 61_35_17_9 ตุ้บ!! バタッ！！ 2_57_24_23 มิณ!!!!!! みん！！！！！！ @8_800_1192 67_81_29_14 ....แม่ …母さん @9_800_1192 6_7_21_10 แม่คะ.. お母さん… 69_19_22_19 ..แม่คะ คือว่าหนู... …お母さん、その、あたし… 0_68_12_12 ออกไป 出てけ。 32_72_27_14 ฉันเกลียดเด็กอย่างแก お前みたいな子どもは嫌い。 69_67_30_17 จะป่วยหรือตายยังไงก็เรื่องชองแก!! 病気だろうが死のうが、お前の勝手だ！！ 69_85_28_13 อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก 私にもう顔見せるな。 @10_800_1165 36_4_26_23 แม่คะ.. ถ้าหนูไม่อยู่ให้แม่เห็นหน้า คงจะดิกว่าใช่มั้ยคะ お母さん…あたしがいなくて顔みせなければ、その方がいいんでしょう？ 60_53_13_8 มิณ みん。 @11_800_1181 13_9_10_8 อ้าว あれ、 25_28_11_7 ปุ่บ ぽとっ 20_3_22_11 นอนพักก่อน อย่าเพิ่งลุกสิ まず休んで、まだ起きちゃダメだよ。 45_16_23_20 มิณมีไข้สูงแล้วก็เป็นล้มไป.... เราเลยอุ้มมานอนที่โซฟาน่ะ みんは高い熱を出して倒れて…オレが運んで来てソファーに寝かせたの。 66_16_21_11 ตกใจหมดเลย びっくりした。 11_46_22_12 อุ้มเหรอ? 運んだの？ 26_79_28_19 ก็ใช่น่ะสิ จะปล่อยให้มิณนอนอยู่ที่พื้นตรงนั้นได้ไงน่ะ そうなのっ。みんをあそこの床に寝かせたままになんてできなくて。 81_66_11_8 ฟุ่บ スッ 72_91_13_8 หืม ん @12_800_1185 10_21_15_9 เขิน 照れる 52_54_32_14 อะ.. เอ่อ กินอะไรหน่อยมั้ย เดี๋ยวจะได้กินยา あっ…えーと、何か食べる？すぐに薬も。 41_65_29_16 จำได้ว่ามีโจ๊กซองอยู่ เดี๋ยวต้มให้กินนะ パックのおかゆがあったのを覚えてる。すぐに煮てあげるね。 65_83_19_9 อะ.. อื้อ あっ…うん。 @13_800_1177 56_19_13_9 ปุดๆ ぐつぐつ 9_79_42_19 ถ้าไม่มีโจ๊กซองนี่แย่เลย ต้มข้าวต้มไม่ค่อยเป็นด้วย ..ใส่หมู ใส่ไข่เพิ่มหน่อยก็โอเคละมั้ง パックのおかゆが無かったら大変だった。お米をうまく煮込めないし…豚肉入れて卵を少し加えればオーケーかなあ。 52_46_21_21 ถ้าตอนนี้พี่นลินอยู่คงดูแลได้ดีกว่านี้.... なりん姉さんが今いれば、もっとよく面倒見れたけど… 52_69_21_8 เอาล่ะ เสร็จละ さてと、できた。 @14_800_1189 10_81_28_17 เดี๋ยวกินโจ๊กเสร็จแล้วก็กินยานี่นะ.... おかゆ食べ終わったらすぐこの薬飲んでね… 58_71_26_14 ทำไมไม่กินล่ะ หรือว่ากินไม่ได้เหรอ なんで食べないんだ。もしかして食べられないの？ 81_83_14_11 เปล่า.. กินได้ いや…食べられる。 @15_800_1169 2_1_28_22 แค่กำลังคิดว่า... การมีคนดูแลในยามที่ป่วยมันเป็นแบบนี้เองสินะ ただ考え事してて…病気の時に面倒見る人がいるのって、こういうことだよね。 77_10_19_15 นอร์ธ.... ノート… 30_49_67_11 "อย่าถามเรื่องครอบครัวกับน้องมิณ" 「みんの家族のことは聞かないこと」 5_66_26_15 ขอบคุณนะ... ありがとうね… 70_92_29_7 พี่นลินครับ... なりんお姉さん… @16_800_1279 11_2_75_13 ผมไม่ได้ถามเรื่องครอบครัวกับมิณก็จริงแต่ผมรู้แล้ว... ぼくはみんの家族のことを聞いていない、けど本当は分かってる… 48_26_19_9 แม่คะ.. お母さん… 47_39_50_27 ...ในตอนที่มิณเขาสลบไป เพราะพิษไข้เขาพูดออกมา.... …みんが気を失っていた時、熱のせいでしゃべり出して… 6_83_90_14 ถึงเบื้องลึกลงไปผมจะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่ผมตัดสินใจแล้วว่า... 彼女に何があったか、ぼくはまだ深い所までは知らない。でもぼくは決心した… @17_800_1173 4_1_52_10 จะทำให้เขายิ้มได้แบบวันนี้... 今日みたいに彼女を笑顔にすると… 32_11_66_9 ชดเชยในส่วนที่ครอบครัวเขาไม่ได้ทำให้ 彼女の家族がしてあげていない分を補う。 9_49_40_27 เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าโชคดีจังที่ป่วย... แหะๆ 病気でよかったと思うのは初めてだ…へへっ 55_65_29_23 แบบนี้.. จะดีหรือเปล่าครับ..... それで…いいんじゃないですか…… @18_800_771 33_54_26_18 ว่าแต่... เมื่อไหร่พวกพี่ๆจะกลับมาซะที ところで…いつになったら先輩たち帰って来る。 34_71_23_14 มันรู้สึกหวิวๆแปลกๆ うっすらと変な予感が。